آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
- پرتال امام خمینی (ره)
- دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله العظمی خامنهای (مدظلهالعالی)
- مجمع عالی حکمت اسلامی
- پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)(noormags)
- Magiran (بانک اطلاعات نشریات کشور)
- نشریه علمی، دوفصلنامه پژوهشنامه مذاهب اسلامی
- دانشنامه جهان اسلام
- پژوهشهای ادیانی (دانشگاه ادیان ومذاهب)
- مدیریت بلاگ بیان
🔹 برای رسیدن به خدا نیازی به کارهای سخت نیست، چرا که شریعت اسلام آسان است و خود خدا نیز در حدیثی قدسی فرموده که هر کس یک وَجَب به من نزدیک شود، من یک ذِراع ( 46 تا 54 سانتی متر) به او نزدیک خواهم شد❗️
#ماه_مبارک_رمضان #سحر #ابوحمزه #دعای_سحر
حضرت پیغمبر صلى الله علیه و آله شنیدند که زنى خادمه و کلفت خود را دشنام مى داد در حالی که روزه داشت!، آن حضرت طعامى طلبیدند و به آن فرمودند که: این طعام را بخور. آن زن گفت که:
روزه ام! آن حضرت فرمودند: چگونه روزه اى و حال آنکه دشنام به کنیزک خود دادى؟! به درستى که روزه از طعام و شراب تنها نیست!!.
(فیض کاشانی، ملامحسن، (1387)، ترجمه الحقائق فى محاسن الاخلاق: 526)
سید بن طاوس در کتاب «اقبال» از جزء دوم تاریخ نیشابورى روایتى نقل مى کند که:
چون ماه مبارک رمضان فرا مى رسید، رنگ رخسار رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله تغییر مى کرد، و نماز خواندنش زیاد مى شد، و در دعا و درخواست از حق تعالى بسیار زارى و تضرع مى کرد، و از خدا ترسان بود.
(علامه طباطبایی، سید محمد حسین، (1378)، سنن النبی: 300)
اکنون در آستانه شهر اللَّه و مقام ضیافت اللَّه هستیم و من خود اقرار دارم که لایق این ضیافت نیستم.
شهر شعبان المعظم که شهر امامان است در شرف گذشتن و ما خود را نتوانستیم مهیا کنیم براى شهر اللَّه.
دعاها را گاهى با لقلقه لسان خواندم و از آنها چیزى حاصل نشد در این آخر شهر عرض مى کنم:
اللَّهُمَ انْ لَمْ تَکُنْ غَفَرْتَ لَنا فیِما مَضى مِنْ شَعبانَ فَاغْفِرْ لَنا فِیما بَقِىَ مِنهُ
از رحمت حق تعالى مأیوس نیستم و مباش، در دنیا [مباد] روزى که گناهان به آنجا رسد که از رحمت حق مأیوس شویم. دخترم این چند روز خواهد گذشت چه با عیش و نوش و چه با رنج و تعب؛ چه با غفلت از فطرت و چه با توجه به آن. عزیزم، خداوند- جل وعلا- نور هدایت را در همه مخلوقات خصوصاً انسان نهفته است.
فطرت اللَّه، ما را خواهى نخواهى به او متوجه کرده و همه مخلوقات در هر حدى که هستند و به هر مذهبى که گراییده اند جز به حق تعالى و کمال مطلق به هیچ چیز توجه ندارند به حسب فطرت؛ گرچه خود ندانند و معتقد به غیر آن باشند انسان کمال مطلق را مى جوید و مى خواهد چه آنان که به توهّم بت را مى پرستند و چه آنهایى که حق- جل وعلا- را منکرند و به دنبال ریاست. ملحدها گمان مى کنند متوجه به دنیا و خواستار ریاست و زعامت هستند، لکن به حسب واقع متوجه و خواهان قدرت مطلقه هستند و در جستجوى کمال مطلق و خود گمان خلاف مى کنند و شاید عذاب و عقاب براى همین جهل و توهّمات باشد. تو که مثلًا دنبال لباس خوب هستى و زینت بهتر، دنبال حق مى گردى و کاخ نشینان نیز دنبال قدرت مطلق هستند.
وَ إِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ وَ قَضى رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ
بنا بر وجهى این کلام دامنه دارد.
بهتر آنکه درز بگیرم و تو را و خود و همگان را به خداى تعالى بسپارم.
و السلام علیک و على عباد اللَّه الصالحین. روح اللَّه الموسوی الخمینی
(امام خمینی، سید روح الله، (1389)، صحیفه امام، ج20: 253-254).
رسول الله صلى الله علیه و آله فرموده:
«من مات ولم یعرف إمام زمانه مات میتةً جاهلیةً»
هرکس بمیرد و نشناسد امام زمان خود را مرده او مرده زمان جاهلیت است.
چون در زمان جاهلیت نوع افراد بشر از اعتقادات حقه چیزى نمى دانستند.
از این حدیث شریف که متواتر میان شیعه و سنى است برمى آید که باید در هر زمان امامى وجود داشته باشد و امام متعدد بوده و هر زمانى امامى دارد، زیرا کلمه امام اضافه بر زمان شخصى شده و آن اقتضا مى کند که امام باید متعدد بوده و هر عصر و زمان اختصاص به امامى داشته باشد و ائمه به نحو تبادل و تناوب بوده و به نوبه در زمانها باشند.
مراد از شناختن امام، شناختن وى از جهت شکل و شمایل و دیدن روى او و رنگ و قد و قامت او و اندازه گیرى عرض و طول بدن او با متر و سانتى متر نیست، بلکه مراد، شناختن شخص امام با نسب او که مختص به اوست و شناختن اوصاف و کمالات انسانى اوست به صفت امامت و عصمت که از لوازم آن عموم علم اوست به احکام شرعیه و موضوعات خارجیه و عالم بودن امام است، به تمامى علوم و فنون و اشیاء و موجودات و ماسوى اللَّه تعالى و فعلیت علم اوست نه به نحو شأنیت، زیرا شأنیت، نسبت به تمامى موجودات یکسان است و اختصاص به امام ندارد.
(طباطبایی، سید محمد حسین، (1387)، مجموعه رسائل علامه طباطبایى، ج2: 229)
(دعاى امام زمان علیه السّلام در حق شیعیان)
«بار پروردگارا! شیعیان ما از ما هستند، از باقیمانده گل ما خلق شده اند، و با نور ولایت ما عجین گشته اند پس امور آنها را به ما واگذار و بر ایشان گناهانى را که به خاطر اعتماد بر دوستى ما انجام داده اند [نه از روى عناد و انکار] ببخشاى، و اگر ترازوى آنها سبک است آن را با مانده نیکی هاى ما سنگین فرما».
بنگر امام عصر- عجل الله فرجه و جعلنى فداه- چگونه اهتمام دارد که شیعیانشان را با خودشان درآمیزد، تا شیعیان در اثر جدایى از آنها تنها [و درمانده و هلاک] نگردند، یکبار [عرضه مى دارد:] آنها در اصل خلقت از ما هستند، بار دیگر [عرضه مى دارد:] آنها به خاطر اعتماد بر محبت ما گناه کردند، و سرانجام به درگاه الهى تضرع مى کند و از خداوند مى خواهد که کمبود آنان را با مانده حسنات آنها جبران نماید.
اى برادرم! آنها چیزهایى را مى دانند که ما از آن بى اطلاعیم، و آنها همان کسانند که فرمودند: به گناه منگرید، [تا در نظرتان کوچک نماید] و لیکن بنگرید چه کسى را نافرمانى مى کنید».
( حسین بن على بحرانى، (1379)، سلوک عرفانى در سیره اهل بیت( ع): 108)
از دعاهاى امام حسین علیه السّلام است:
خداوندا مرا به احسانت مغرور نساز
و با مصیبت و گرفتارى ادب مفرما
این دعایى است با خواسته هایى ارزشمند و آبشخورى زلال و گوارا که میان معناى ارزنده را با عبارت خوب و مختصر جمع کرده است، آرى ایشان مالکان حقیقى فصاحت اند و دیگران رهگذرانند.
فیض کاشانى، ملا محسن،(1372)، راه روشن، ج4: 270
سروده جناب فاضل آقاى سید محمد على ریاضى یزدى
در منقبت حضرت قمر بنى هاشم سردار رشید و علمدار وفادار حضرت امام حسین، حضرت ابو الفضل العبّاس علیهما السّلام
تاج شهیدانِ همه عالمى |
دست على ماه بنى هاشمى |
|
ماه کجا روى دلاراى تو |
سرو کجا قامت رعناى تو |
|
همقدم و قافله سالار عشق |
ساقى عشاق و علمدار عشق |
|
سرور و سالار سپاه حسین |
داده سر و دست به راه حسین |
|
عمّ امام و اخ و ابن امام |
حضرت عبّاس علیه السّلام |
|