کرمه (Karma)
کرمه قانونی است که آدم نتیجه‌ی اعمالش را در دوره‌های بازگشت مجدد خود در همین جهان می‌بیند. نیکوکاران در مرحله‌ی بعد از مردنشان زندگی خوش و بدکاران در بازگشت با بینوایی و بدبختی دست به گریبان هستند، و چه بسا به صورت حیوانات بازگشت کنند. در واقع تجربه‌ی زندگی متفاوت در دنیا در اثر کرمه و رفتاری که انسان داشته است. در واقع کیفیت هر زندگی محصول نوع زندگی‌های پیشینیان و تعیین کننده‌ی کیفیت زندگی‌های آیندگان است!؛ لذا می‌توان گفت کرمه به معنای عمل کردن است و ثمرة عملی که تحت تاثیر خواسته‌ها و غرائز انسانی انجام شود، در چرخة زندگی‌های بعدی یا در سمساره نتیجه می‌دهد. (ر.ک: بشیرپور، حبیب ؛ محمودی، ابوالفضل، (بهار 1399)، بنیان‌های اخلاق هندو: نظریه کرمه، پژوهش های اخلاقی، شماره 39 : 25 - 44).
مراحل کرمه عبارتند از:
- رسخ: حلول روح مرده در جمادات.
- فسخ: حلول روح مرده در نباتات.
- مسخ: حلول روح مرده در حیوانات.
- نسخ (تناسخ): حلول روح مرده در انسانی دیگر
