آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
- پرتال امام خمینی (ره)
- دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدظلهالعالی)
- مجمع عالی حکمت اسلامی
- پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)(noormags)
- Magiran (بانک اطلاعات نشریات کشور)
- نشریه علمی، دوفصلنامه پژوهشنامه مذاهب اسلامی
- دانشنامه جهان اسلام
- پژوهشهای ادیانی (دانشگاه ادیان ومذاهب)
- مدیریت بلاگ بیان
ملت عزیز ایران
مجاهد کبیر، پرچمدار مقاومت در منطقه، عالم بافضیلت دینی، و رهبر مدبر سیاسی، جناب سید حسن نصرالله رضوان‌الله‌علیه، در حوادث دیشب لبنان به فیض شهادت نائل آمد و به ملکوت پرواز کرد. سید عزیز مقاومت پاداش دهها سال جهاد فی سبیل الله و دشواریهای آن را در خلال یک پیکار مقدس دریافت کرد. در حالی شهید شد که سرگرم طرّاحی برای دفاع از مردم بی‌پناه ضاحیه‌ی بیروت و خانه‌های ویران‌شده و عزیزان پرپرشده‌ی آنان بود، همچنانکه دهها سال برای دفاع از مردم ستمدیده‌ی فلسطین و شهر و روستای غصب‌شده و خانه‌های تخریب‌شده و عزیزان قتل‌عام‌شده‌ی آنان طرّاحی و تدبیر و جهاد کرده بود. فیض شهادت پس از اینهمه مجاهدت حق مسلّم او بود.
والسلام علی عبادالله الصالحین
شهیدان از نفس افتادند تا ما از نفس نیفتیم،
قامت راست کردند تا ما قامت خم نکنیم،
به خاک افتادند تا ما به خاک نیفتیم
به گزارش پایگاه خبری مفاز، چهارشنبه سوری از آن دست جشن‌هایی است که ریشه در ایران باستان دارد و زرتشتیان نیز در کنار برخی دیگر از ایرانیان، مروج آن بوده‌اند. لیکن رخدادهای دل‌خراش و آن نتایج تلخ این جشن، سبب شد که سران جامعه زرتشتی بکوشند، دامان دین خود را از ننگ این جشن پاک کنند، پس مدعی شدند که چهارشنبه سوری، پیوندی به دین زرتشتی ندارد. بلکه رسمی به جامانده از عرب عصر جاهلیت است! تا هنگامی که خوب بود، می‌گفتند برای ماست، بعد که گندش درآمد از موضعه نخست چرخش کرده آن را بر پیشانی عرب ها چسباندند خلاصه یعنی هرچه خوب است برای ما و هرچه هست برای دیگران.
در آبان ۱۴۰۲، با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، بنا شد که شبِ سه‌شنبه آخر سال یا همان «چهارشنبه سوری»، به عنوان «روز تکریم همسایگان» در تقویم ۱۴۰۳ ثبت شود. پس از این مصوبه، روشنفکرنمایان و حتی برخی از رسانه‌های زرتشتی لب به اعتراض گشودند. روشنفکرنمایان غربگرا که سابقه‌ای بس دراز در خیانت به ایران و اسلام دارند و از آنان همین توقع می‌رود که از یک امر سودمند، ابراز نگرانی کنند. هر سال در چهارشنبه سوری، شاهد انواع رفتارهای ضد مردمی و همسایه‌آزاری هستیم. حال، شورای عالی انقلاب فرهنگی، با این مصوبه کوشیده است که به این روز جهت بدهد، آن هم جهتِ مثبت و سازنده. همچون روز «سیزده به در» که عملاً روز نابودی طبیعت بود، اما شورای عالی انقلاب فرهنگی، آن را «روز طبیعت» نامید و اکنون میلیون‌ها ایرانی در تقویم رسمی کشور می‌بینند که ذیل روز ۱۳ فروردین نوشته شده: «روز طبیعت». همین خود نوعی فرهنگ‌سازی است، یعنی همین نامگذاری، این پیام را به ایرانیان می‌رساند که طبیعت را گرامی و محترم بشمارید. انصافاً هم مؤثر بوده است. به همین معنی، چهارشنبه‌سوری به روز «تکریم همسایگان» نامگذاری شد تا از روز مردم آزاری‌های جنون‌آمیز، به روز یا شب «احترام به همسایه» تبدیل شود. کجای این زشت است؟ کجای این جای ایرادتراشی دارد؟ روشنفکرنمای غربگرا دوست می‌دارد که ایران، ویران باشد، دوست می‌دارد که مردم آزاری فراوان باشد. اما زرتشتیان که نباید این‌گونه باشند و اغلب هم چنین نیستند.
سران جامعه زرتشتی تا دیروز می‌گفتند چهارشنبه سوری ربطی به ما ندارد. اکنون هم که برخی از فعالان رسانه‌ای زرتشتی، نگران تغییر نام چهارشنبه سوری شده‌اند. به راستی چرا در چیزی که خود می‌گفتند «به ما ربطی ندارد» مداخله می‌کنند؟ اگر هم قصد دخالت دارند، ایرادی نیست. لیکن پرسش آن‌جاست که چرا این‌گونه ضد فرهنگی و ضد اخلاقی مداخله می‌کنند؟
اگر این دست از زرتشتیان، با تغییر نامُ چهارشنبه‌سوری (تلاش در راستای تغییر ماهیت چهارشنبه سوری) مخالف‌اند، پس باید پرسید: آیا تبعات وحشی‌گری‌ها و رخدادهای تلخی را که در چهارشنبه سوری رخ می‌دهد، بر عهده می‌گیرند؟ این همه کشته، این همه دست و پای آسیب‌دیده، چشم‌های از حدقه درآمده، بدن‌های سوخته… مسئولیت این‌ها را بر عهده می‌گیرند؟ اگر خیر، پس به این‌ها پیشنهاد می‌کنیم که “خیلی” سکوت کنند!
غبارروبی مضجع منور و شریف حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیهما السلام)
به نقل از خبرگزاری مهر در آستانه ماه مبارک رمضان و عید نوروز، آئین روحبخش غبارروبی مضجع منور و شریف حضرت امام علی بن موسی الرضا (علیهما السلام) با حضور تولیت آستان قدس رضوی و جمعی از علما و فضلا، خانواده معزز شهدا و خدام حرم مطهر رضوی روز یکشنبه ۲۰ اسفند ۱۴۰۲ در فضایی سرشار از معنویت برگزار شد.
(على اکبر علیه السّلام از دیدگاه معاویه)
«معاویه از ندیمان خود پرسید: شایسته ترین مردم براى خلافت کیست؟! گفتند: تو! گفت: نه، على بن الحسین بن على: به این امر اوْلى است، که جدِّ او رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم است، و در اوست شجاعت بنى هاشم، و سخاوت بنى امَیّه، و ناز و زیبائى ثقیف.»
( علامه سید محمد حسین تهرانى، (1418)، امام شناسی، ج15: 331)
به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، آیت‌الله شیخ عبدالقائم شوشتری اسوه تقوا و معرفت، سالک الی الله در اصفهان دار فانی را وداع گفت.
آیت‌الله شوشتری ۱۹ آبان ۱۳۲۵ هجری خورشیدی، مصادف با ذی‌الحجه ۱۳۶۵ قمری در شهر قوچان زاده شد.وی در سال ۱۳۳۹ تحصیلات طلبگی را در مدرسه نواب مشهد آغاز کرد. تحصیلات عالی خود را در قم نزد سید محمدحسین طباطبایی، سید رضا بهاءالدینی و محمدتقی بهجت ادامه داد. ایشان به جز فقه در زمینه‌های عرفان، اخلاق، ادیان، مذاهب و طرائق نیز مطالعه و تحقیق دارد. وی امام جمعه دورود لرستان، شاهین‌شهر اصفهان و استاد حوزه علمیه اصفهان بوده‌است.آیت‌الله شوشتری برادر اسماعیل شوشتری وزیر سابق دادگستری است.
استادان وی، مجتبی قزوینی، سید ابوالحسن حافظیان، حجت هاشمی موسوی، محمدتقی بهجت، سید رضا بهاءالدینی، سید حسین یعقوبی قائنی، حسن حسن‌زاده آملی (در درس منظومه و اشارات)، عبدالکریم حامد، محمداسماعیل دولابی و سید محمدحسین طباطبایی بودند.وی همچنین از اساتید و بزرگان معنوی محمد ناصری (اصفهانی) - سعادت پرور - معلم دامغانی - جعفرآقا مجتهدی - سید محمدحسین حسینی طهرانی - سید احمد نجفی (داماد شیخ عباس قوچانی هاتف، وصی قاضی) - شیخ عباس هاتف قوچانی - ذبیح‌الله قوچانی- سید هاشم رضوی هندی- حسن مصطفوی - بانو مجتهده اصفهانی - محیی‌الدین حائری شیرازی - حسین شفیعی - علی مقدادی (یگانه فرزند وصی عارف حسنعلی نخودکی اصفهانی) بهره‌هایی برده است.
(دعاى امام زمان علیه السّلام در حق شیعیان)
«بار پروردگارا! شیعیان ما از ما هستند، از باقیمانده گل ما خلق شده اند، و با نور ولایت ما عجین گشته اند پس امور آنها را به ما واگذار و بر ایشان گناهانى را که به خاطر اعتماد بر دوستى ما انجام داده اند [نه از روى عناد و انکار] ببخشاى، و اگر ترازوى آنها سبک است آن را با مانده نیکی هاى ما سنگین فرما».
بنگر امام عصر- عجل الله فرجه و جعلنى فداه- چگونه اهتمام دارد که شیعیانشان را با خودشان درآمیزد، تا شیعیان در اثر جدایى از آنها تنها [و درمانده و هلاک] نگردند، یکبار [عرضه مى دارد:] آنها در اصل خلقت از ما هستند، بار دیگر [عرضه مى دارد:] آنها به خاطر اعتماد بر محبت ما گناه کردند، و سرانجام به درگاه الهى تضرع مى کند و از خداوند مى خواهد که کمبود آنان را با مانده حسنات آنها جبران نماید.
اى برادرم! آنها چیزهایى را مى دانند که ما از آن بى اطلاعیم، و آنها همان کسانند که فرمودند: به گناه منگرید، [تا در نظرتان کوچک نماید] و لیکن بنگرید چه کسى را نافرمانى مى کنید».
( حسین بن على بحرانى، (1379)، سلوک عرفانى در سیره اهل بیت( ع): 108)
از دعاهاى امام حسین علیه السّلام است:
خداوندا مرا به احسانت مغرور نساز
و با مصیبت و گرفتارى ادب مفرما
این دعایى است با خواسته هایى ارزشمند و آبشخورى زلال و گوارا که میان معناى ارزنده را با عبارت خوب و مختصر جمع کرده است، آرى ایشان مالکان حقیقى فصاحت اند و دیگران رهگذرانند.
فیض کاشانى، ملا محسن،(1372)، راه روشن، ج4: 270
سروده جناب فاضل آقاى سید محمد على ریاضى یزدى
در منقبت حضرت قمر بنى هاشم سردار رشید و علمدار وفادار حضرت امام حسین، حضرت ابو الفضل العبّاس علیهما السّلام
تاج شهیدانِ همه عالمى |
دست على ماه بنى هاشمى |
|
ماه کجا روى دلاراى تو |
سرو کجا قامت رعناى تو |
|
همقدم و قافله سالار عشق |
ساقى عشاق و علمدار عشق |
|
سرور و سالار سپاه حسین |
داده سر و دست به راه حسین |
|
عمّ امام و اخ و ابن امام |
حضرت عبّاس علیه السّلام |
|