آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
- پرتال امام خمینی (ره)
- دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیتالله العظمی خامنهای (مدظلهالعالی)
- مجمع عالی حکمت اسلامی
- پایگاه مجلات تخصصی نور (نورمگز)(noormags)
- Magiran (بانک اطلاعات نشریات کشور)
- نشریه علمی، دوفصلنامه پژوهشنامه مذاهب اسلامی
- دانشنامه جهان اسلام
- پژوهشهای ادیانی (دانشگاه ادیان ومذاهب)
- مدیریت بلاگ بیان
┉┅━❀💠❀━┅┉┈
☑️ منشأ رضایت نداشتن از اتفاقاتی که در زندگی برای ما رخ می‌دهد و ما را به آرزو کردن بر خلاف آن وقایع وادار می‌کند، یک مطلب بیشتر نیست و آن، ندانستن حکمت و مصالح امور مربوط به زندگی ما است؛ هر چیزی حکمتهایی دارد، و اگر انسان به خدا توجه کند و بخواهد تا برخى از حکمتها و مصالح را براى او روشن نماید، مطمئن باشید خدا به اندازه‌ی استعداد و قابلیت وجودی و البته مقدار اراده‌ی ما، گوشه‌ای از حکمتها را به ما نشان می‌دهد و آهسته آهسته ناخشنودی که حاصل نارضایتی قلبی ما از زندگی و معیشت ماست جای خود را به خشنودی که محصول راضی بودن از خداست می‌دهد.
☑️ بزرگان از اهل معرفت مبدأ رضایتمندی از حضرت حق را آگاهی و معرفت بندگان به زیبا بودن افعال خداوند متعال می‌دانند، و بر این اعتقادند که اگر کسی خدا را کمال مطلق بداند و معرفت به آن مقام داشته باشد، تمام نظام وجود و ظهوراتش را نیز کامل می‌بیند؛ در چنین صورتی بنده از حق و نظام هستی که مخلوق خداست راضی و خشنود خواهد بود و به هر چه از طرف خدا برای او صادر شود، به دیده‌ی خشنودی و رضایت نگاه می‌کند و از هرچه غیر حق و منسوب به غیر خداست متنفر خواهد بود.
✍️ حمید حنائی نژاد
#سبک_زندگی
┈┉┅━❀💠❀━┅┉┈
💠 کانال دکتر حمید حنائی نژاد
🆔 ایتا |اینستاگرام |آپارات
آرَنیَکه‌ها (از متون دینی هند)
آرنیکه‌ها حدود سال ۷۰۰ق‌م در هند تصنیف شده‌اند و حاوی تأملات فلسفی و آگاهی‌هایی دربارۀ آدابی سری هستند که باید به وسیلۀ افراد معینی انجام گیرد. این متون برای کسانی تدوین شده است که تشرف یافته‌اند، یعنی برای گوشه نشین‌هایی که در جنگل‌ها عزلت می‌گزیدند و دیگر در مناسک قربانی شرکت نمی‌کردند، یا شاگردانی که در خلوت جنگل دور از آبادی از معلمشان درس می‌گرفتند. نقش آرنیکه‌ها ارائۀ توضیحات رمزی از معانی تمثیلی آیین‌های عبادی، و بحث دربارۀ معنای باطنی قربانی است که از مراقبه حاصل می‌شود و با اجرای عملی و ظاهری قربانی کردن متعارض است.
اوپانیشادها
* «اوپانیشادها» بخش آخر «وداها» است که آن را «ودانتا» یا «پایان ودا» خوانده‌اند. (ر.ک: اعظم لطفی، فرزانه، اوپانیشادها، منشأ تجلیات معنوی هند، هنر و تمدن شرق » پاییز 1392 - شماره 1: 17- 24 )
** در تقسیم‌بندی آثار مقدس کیش هندو اوپانیشادها را جزو نوشته‌های الحاقی «آرنیکه‌ها» می‌دانند. (همان)
*** سرایندگان اوپانیشادها بنابر سنن هندوان، فرزانگان و شنوندگان احکام حق بودند که در قعر و انبوه جنگل‌های بکر هندوستان خلوت می‌گزیدند و به خویشتن‌کاوی می‌پرداختند. آنها تجارب معنوی را [که از مبدأ فیض ایزدی] بدان‌ها الهام می‌شد و با علم حضوری و اشراق در وجودشان شریان می‌یافت به سیاق وحدت وجود ابراز می‌داشتند و به لباس جملات مرموز می‌آراستند و در قالب افکار ترکیبی و فشرده می‌ریختند. دوران جنگل‌نشینی که با رساله‌های «آرانیاکاها» آغاز شد به اوپانیشادها انجامید که می‌توان از آن به تعبیری به دوران آموزش و پرورش در انبوه جنگل یاد کرد. (همان)
**** براساس نظریه «ماکس مولر»، اوپانیشادها تعلیمات شفاهی است که مرشدان به مریدان نزدیک خود می‌دادند. باید دریافت که اکثر مکاتب مهم نظری در هندوستان و حتی بودیسم از اوپانیشاد سرچشمه گرفته است. (همان)
***** در دوران «اوپانیشادها»، توجه به درک و فهم اتحاد «آتمن» (خویشتنِ خویش) با «برهمن» (حقیقت مطلق) بالا گرفت. آنان می‌گفتند: وقتی تمام ظواهر و مشخصات فردی و اختصاصی خود را کنار بگذاریم، همه آدمیان را دارای خودِ مشترکی می‌یابیم که همان حقیقت مطلق است. (ر.ک: حسینی، سید اکبر، حقیقت غایی در آیین هندو، معرفت 1386 شماره 121)
(دعاى امام زمان علیه السّلام در حق شیعیان)
«بار پروردگارا! شیعیان ما از ما هستند، از باقیمانده گل ما خلق شده اند، و با نور ولایت ما عجین گشته اند پس امور آنها را به ما واگذار و بر ایشان گناهانى را که به خاطر اعتماد بر دوستى ما انجام داده اند [نه از روى عناد و انکار] ببخشاى، و اگر ترازوى آنها سبک است آن را با مانده نیکی هاى ما سنگین فرما».
بنگر امام عصر- عجل الله فرجه و جعلنى فداه- چگونه اهتمام دارد که شیعیانشان را با خودشان درآمیزد، تا شیعیان در اثر جدایى از آنها تنها [و درمانده و هلاک] نگردند، یکبار [عرضه مى دارد:] آنها در اصل خلقت از ما هستند، بار دیگر [عرضه مى دارد:] آنها به خاطر اعتماد بر محبت ما گناه کردند، و سرانجام به درگاه الهى تضرع مى کند و از خداوند مى خواهد که کمبود آنان را با مانده حسنات آنها جبران نماید.
اى برادرم! آنها چیزهایى را مى دانند که ما از آن بى اطلاعیم، و آنها همان کسانند که فرمودند: به گناه منگرید، [تا در نظرتان کوچک نماید] و لیکن بنگرید چه کسى را نافرمانى مى کنید».
( حسین بن على بحرانى، (1379)، سلوک عرفانى در سیره اهل بیت( ع): 108)
سلوک عاشقانه خراسان، همان شیوه سلوکی رایج در احوال و مقامات (از مقامات تبتّل تا فنا) است با محوریت عشق. سلوک در منازل و مقامات یا به قول عطار در «هفت شهر عشق»، در واقع سفر در مراتب نفس آدمی است. از این نظر، سلوک خراسان بیشتر ناظر به مراتب نفس، طبع، نفس، قلب و روح، تا سرّ، خفی و اخفی (نجم‌الدین رازی، 1365: 117 و 121؛ العجم، 1999: 808) است به انگیزه تزکیه نفس (قد أفلح مَن زکّیها؛ شمس: 9) و کشف حجاب انّیّت و هستی؛ چنان که حلاج سرود:
بینی و بینک إنِیَّ ینازعنی |
فارفع بلطفک إنِیَّ من البین |