امامت از ضروریات مذهب شیعه امامیه و از مسلمات مذهب ماست‏

رسول الله صلى الله علیه و آله فرموده:

«من مات ولم یعرف إمام زمانه مات میتةً جاهلیةً»

هرکس بمیرد و نشناسد امام‏ زمان‏ خود را مرده او مرده زمان جاهلیت است.

چون در زمان جاهلیت نوع افراد بشر از اعتقادات حقه چیزى نمى ‏دانستند.

از این حدیث شریف که متواتر میان شیعه و سنى است برمى‏ آید که باید در هر زمان امامى وجود داشته باشد و امام متعدد بوده و هر زمانى امامى دارد، زیرا کلمه امام اضافه بر زمان شخصى شده و آن اقتضا مى‏ کند که امام باید متعدد بوده و هر عصر و زمان اختصاص به امامى داشته باشد و ائمه به نحو تبادل و تناوب بوده و به نوبه در زمان‏ها باشند.

مراد از شناختن امام، شناختن وى از جهت شکل و شمایل و دیدن روى او و رنگ و قد و قامت او و اندازه‏ گیرى عرض و طول بدن او با متر و سانتى‏ متر نیست، بلکه مراد، شناختن شخص امام با نسب او که مختص به اوست و شناختن اوصاف و کمالات انسانى اوست به صفت امامت و عصمت که از لوازم آن عموم علم اوست به احکام شرعیه و موضوعات خارجیه و عالم بودن امام است، به تمامى علوم و فنون و اشیاء و موجودات و ماسوى اللَّه تعالى و فعلیت علم اوست نه به نحو شأنیت، زیرا شأنیت، نسبت به تمامى موجودات یک‏سان است و اختصاص به امام ندارد.

(طباطبایی، سید محمد حسین، (1387)،  مجموعه رسائل علامه طباطبایى، ج2: 229)‏