پنجشنبه, ۲۵ بهمن ۱۳۹۷، ۱۱:۳۹ ق.ظ
دکتر حمید حنائی نژاد
مولانا در تطور فکرى - دینى خود، مخصوصا به سه عنصر علم الجمال تکیه کرده بود : عشق، موسیقى و سماع. او هم در مثنوى و هم در دیوان کبیر از موسیقى زیاد ستایش مى کند و آن را والاترین هنرها معرفى مى نماید. این حکیم بزرگ مى داند که حقیقت در حرف، معنى در کلمه و وزن و قافیه نمى گنجد. لذا به موسیقى بیش از شعر علاقه نشان مى دهد و شاید چیزى را بالاتر از موسیقى نمى شناسد و دوست ندارد. در غزلى گوید :
هیچ می دانی چه می گوید رباب ؟ ترک و رومی و عرب گر عاشق است
هم زبان اوست این بانگ صواب
( کلیات شمس ج1 ص 184 - 185 ).
بدین بیان وحدت موجود بین انسانها را مرهون موسیقى مى داند. به نظر او یک نعره مستانه، بسیار برتر از طرح آن مسئله علمى است که میان انسانها تفرقه اندازد !
منبع : مولانا جلال الدین ، گولپینارلی / توفیق سبحانی ، ص : 341.
۹۷/۱۱/۲۵
۱
۰
دکتر حمید حنائی نژاد